Szadoki 1

16 października 2009
Marek Penszko

Potomstwo szachów i sudoku proponuję nazwać szadokami, aczkolwiek pod takim określeniem znane są także inne stworzenia.
Przyjście na świat bobasa szadoka mogłoby wyglądać na przykład tak:

Ta infantylna historyjka pojawiła się parę miesięcy temu na stronie komiksowego rysownika profesjonalisty in spe Luke’a Surla. W pierwszej chwili sądziłem, ze względu na oczka i smoczek, że szadok jest tylko atrapą. Po bliższym przyjrzeniu się doszedłem jednak do wniosku, że toto chyba ma ręce i nogi, więc warto sprawdzić, czy jednak nie jest sensownym zadaniem. Adaptowałem zatem adoptowanego malucha na – jak mi się wydaje – bardziej praktyczny w użyciu diagram. Duże litery oznaczają białe figury, znacznie mniejsze i pochyłe – czarne.

Nie było lekko. Rozwiązywanie wymaga przede wszystkim spostrzegawczości, koncentracji i cierpliwości. Jeśli czegoś nie przeoczyłem, to dziecko jest całkiem udane, czyli ma jedno rozwiązanie.
Dla porządku przetłumaczę: w każdym rzędzie, kolumnie i w każdym sektorze 3 x 3 powinny znaleźć się: białe – król, wieża, goniec i pionek oraz czarne – król i pionek; trzy pola powinny pozostać puste. Żaden król nie może być szachowany. Na diagramie, jak na szachownicy, białe pionki atakują od dołu, czarne – odwrotnie.

Mieszaniec szadok nie jest nowością. Figury szachowe pojawiły się na diagramie sudoku już w roku 2005. Być może również dlatego, by przypodobać się szachistom problemistom, którzy za sudoku raczej nie przepadają, uważając je za konkurencję z o wiele niższej półki (i słusznie). Powyższy szadok przypomina niektóre zadania z książki Matthew Skali Chessudoku.

O innych ciekawych szadokach – w następnym wpisie.

Komentarze z prawidłowymi rozwiązaniami uwalniane są wieczorem w przeddzień kolejnego wpisu. Wpisy pojawiają się co 3 dni.