Co i gdzie
Na każdych mistrzostwach główkołamaczy są zadania i zdarzenia, które przechodzą do historii. Uczestnicy 3. Mistrzostw Świata w Sudoku zapamiętają przynajmniej trzy. O pierwszym już wspominałem we wpisie z 11 maja – to pogrom Reszty Świata przez Jakuba Ondrouška w Sztafecie. Drugim jest totalna klęska Amerykanów w układankowej rundzie nazwanej Tiles, czyli (nomen omen homonimowo) Płytki (umysł) 
.
Była to runda drużynowa, kończąca zmagania przed etapem play-off – pomysłowa i atrakcyjna. Zawodnikom sypnięto trzy diagramy różnych rodzajów sudoku pocięte na 27 kawałków. Zacząć należało od rekonstrukcji, czyli ułożenia trzech puzli, a potem jak zwykle rozwiązać „obrazki”.
Wiele wskazuje na to, że Amerykanom zaszkodziło zbyt drużynowe potraktowanie zadań, zwłaszcza że było ich czterech do trzech diagramów i każdy chciał coś robić (gdzie kucharek sześć). Byłoby pewnie rozsądniej, gdyby najsłabszy poszedł na piwo zamiast pomagać pozostałym, z których każdy w skupieniu uporałby się w mig ze swoją działką. A tak zamiast spodziewanych przynajmniej 1200 punktów wyszło zero i ostatnie miejsce.
Trzecia niespodzianka to czwarte sudoku finałowe z konkurencji w stylu klasycznym.
Jak Płytki pokonały Amerykanów, tak to zadanie okazało się batem na rewelacyjnego Jakuba Ondrouška, który tak w nim pobłądził, że potrzebował aż 13 minut na zapełnienie wszystkich kratek. Pozostałym też szło opornie, a swoje zmagania opisał na blogu Thomas Snyder. Z opisu wynika, że zadanie wymaga korzystania z metody prób i błędów; od stosowania bardziej zawiłych technik (skrzydła, łańcuszki, cykle, unikalne prostokąty itp.) mistrz się odżegnuje, bo z reguły prościej i szybciej można osiągnąć cel „strzelając”.
Warto przy okazji wspomnieć, że cokolwiek dobrego by nie powiedzieć o sudoku jako zabawie intelektualnej, to rozwiązywanie wymaga jednak przede wszystkim spostrzegawczości i koncentracji. Reszta, zwłaszcza w wydaniu sprinterskim, jest w większości zbiorem metod, czyli schematów, których znajomość to najwyżej połowa sukcesu. Niemal równie ważne jest, aby szybko dostrzec, co i gdzie można zastosować, czyli znaleźć miejsce, w którym da się skorzystać z konkretnego sposobu.
Na ogół uważa się, że metoda prób i błędów jest nieelegancka i łamigłówkom na wysokim poziomie nie przystoi. W zasadzie racja, ale nie widzę nic złego w tym, aby na turniejach lub mistrzostwach pojawiało się choć jedno „diaboliczne” zadanie, w którym błądzi się z umiarem. Pewnie, że wówczas wtrąca się przypadek, ale bez odrobiny szczęścia lub pecha byłoby nudno, a poza tym gra idzie o pietruszkę, więc najistotniejsza jest zabawa. We wspomnianym zadaniu umiar zachowano i jest ono całkiem udane mimo dość szybkiego docierania do „ściany”.
Stosując najprostsze, najczęściej stosowane sposoby da się ulokować siedem osiem cyfr:
Co dalej? Oto zagadka i trening dla przyszłych mistrzów: proszę znaleźć pole, w które w wyniku prostego wnioskowania (jakiego?) można wpisać kolejną cyfrę, a potem jeszcze trzy dwie. Po tej „akcji” wolnych pozostanie 38 pól i wówczas trzeba już będzie próbować i błądzić – chyba.
Zainteresowanych innymi rodzynkami z Mistrzostw zapraszam za miesiąc do lipcowego numeru „Wiedzy i Życia”.
PS Nadsyłane poprawne rozwiązania uwolnię w sobotę
Komentarze
Metodę „prób i błędów” wystarczy w tym zadaniu zastosować raz. Jeżeli w polu Cc wpiszemy 5 (szansa trafienia 1/2), to bez dalszego zgadywania dochodzimy do prawidłowego rozwiązania.
Po umieszczeniu na diagramie kilku cyfr przyszła pora na tzw. proste wnioskowanie. Niestety tajemnicze pole, które miało być furtką do następnych trzech pól z cyframi okazało się dla mnie nieosiągalne. Widocznie nie każdemu dane jest zostać mistrzem.
Będąc lepszym w strzelaniu niż we wnioskowaniu w miarę płynnie i szybko („diabolizm” zadania to chyba lekka przesada) od ściany do ściany (nie mylić z osobami trunkowymi) dotarłem do mety.
Pozdrawiam
PS Panie Marku nie docenił Pan swoich możliwości. Udało się Panu na dzień dobry umieścić na diagramie 8, a nie 7 cyfr. A po „prostej akcji” pozostanie wpisać tylko 37 cyfr.
Ups, faktycznie, ale nabroiłem trochę inaczej, jak wynika z poprawek. Dzięki.
Pozdrav
mp
Do Michala:
Pewnie Ondrousek wybral czworke. Po wstawieniu czworki dopiero blisko celu okazuje sie, ze droga nie ta.
A z piatka rzeczywiscie idzie sie latwo i przyjemnie.
Chodzi zapewne o pole Ac, w którym możemy bez wahania umieścić cyfrę 9, co z kolei umożliwi nam wpisanie cyfry 9 w pola Ea i Be.
Pozdrawiam
Jeśli dobrze zrozumiałem, to chodzi o to, żeby podać trzy cyfry i miejsca gdzie należy je wpisać.
Będą to trzy dziewiątki kolejno na Ac, Be, Ea.
Rozumowanie:
1) W kwadracie GHI-ghi cyfra „2” może być tylko w rządku G – zatem na pasie G, poza ww. kwadratem, nie może się znaleźć ani jedna dwójka.
2) W kolumnie c znajdują się dwa pola: Gc i Cc, gdzie jeśli na jednym z nich jest cyfra „5” to na drugim musi być „4”. Czyli w kolumnie c nigdzie poza tymi dwoma polami nie może się nigdzie znaleźć ani „5” ani „4”.
3) Pozostaje nam wstawić „9” na Ac.
Wstawienie kolejnych dwóch dziewiątek na Be i Ea nie stanowi już problemu.
Dalej nie kombinowałem.
W uzupełnieniu wczorajszego wpisu: z pól, na których po wstępnej analizie zostały dwie cyfry, jest 8 takich, że wpisanie właściwej cyfry prowadzi do rozwiązania elementarnymi metodami. Oprócz podanego wczoraj Cc, są to: Bi, Cg, Da, Eb, Ed, Fe oraz Hi
w polu Ad dośc szybko można się przekonać, ze nie moze to być 8, gdyż w prawej górnej dziewiątce byłyby dwie ósemki
pozdr
eee. nieprawda:)
Zadanie jest okrutne. Za pierwszym podejściem zajęło mi nieco ponad 10 minut, ale tylko dlatego tak mało, bo kiedy konieczne było strzelanie, udało mi się strzelić celnie.
W przedstawionej sytuacji cyfra 2 w sektorze prawym dolnym może być tylko w rzędzie G, więc to wyklucza 2 z pozostałych sektorów w tym rzędzie. Teraz w kolumnie c znalazła się „goła” dwójka cyfr 4,5 w polach Cc i Gc, a w Ac mamy możliwości 4,5,9, więc widać, że tam będzie 9. Idąc za ciosem możemy „wykończyć” dziewiątki: Be i Ea.
Do pafcia:
Może Cię to zdziwi, ale rację miałeś, sądząc, że w Ad 8 nie będzie.
Jest sobie taki prostokąt pól: Ab, Ad, Eb, Ed. Zobaczcie co się stanie, gdy wpisze się 8 w Ad. Dlatego właśnie w polu Ad powinno być 4.
Poza tym w kilku polach można wykluczyć cyfry 5,6 i 8. Można korzystać przy tym z niejakiego X-Winga, cokolwiek by to nie znaczyło, albo po prostu wykluczając możliwości, przez krótkie wnioskowanie „do przodu”.
8 nie może być w polach Ga, Ia, Ie, He, Ee, Ae. 6 wyklucza się w polach Ee, Ie, a 5 nie może być w Ia. Mam nadzieję, że niczego nie pominąłem. To wnioskowanie robi się tak, że wprowadza się „wirtualnie” pewną cyfrę w jakieś pole, np. 8 w Ga i dalej wpisuje tą samą cyfrę w diagramie aż do uzyskania sprzeczności. A dlaczego akurat ta cyfra i w tym polu? To niestety trzeba zgadnąć.
No, mamy tyle wykluczonych cyfr, ale dalej, to nawet program nie potrafi sobie poradzić. Wygląda na to, że nie ma już żadnej znanej logicznej metody, żeby to zadanie dokończyć.
Ale w tym momencie można się pokusić o wskazanie pola, które po wpisaniu tam odpowiedniej cyfry daje sprzeczność jak najszybciej. Ale równocześnie, jeśli już wiemy, że takiej cyfry tam nie będzie, to dalej już łatwo jest rozwiązywać. Bo co nam po tym, jeśli coś wykluczymy po kilkunastu ruchach naprzód, jeśli znowu będziemy zmuszeni strzelać.
Nie przeglądałem diagramu hiperdokładnie, ale dosyć dobrą opcją jest sprawdzenie położenia cyfry 5 w dolnym rzędzie. Jeśli umieścimy ją w Ib, to przy umiarkowanej spostrzegawczości da się dojść do sprzeczności po 4-6 ruchach, zależnie w którą stronę się pójdzie. Więc 5 musi być w polu Ih (w Ic nie mże być 5, bo zostało wylkuczone wcześniej przez „gołą” dwójkę 4,5.
Potem rozwiązuje się szybko, łatwo i przyjemnie.
pzdr
Rozwiązanie jest nast:
189452736
476193528
325786491
248937615
957618243
631524987
514369872
893275164
762841359
ponieważ w prawej dolnym kwadracie dwójka moze być tylko w rzędzie G to w polu Gc może być tylko 45 a to w połączeniu 45 z pola Cc daje nam 9 w polu Ac
pozdrawiam
Przypuszczam, że szukanym polem może być kratka o współrzędnych (3,1) (3- współrzędna pozioma, 1 – współrzędna pionowa).
Dlaczego?
Wnioskowanie dla kwadratu 3×3 w lewym górnym rogu diagramu:
Cyfra 9 może być w polu (1,2) albo (3,1).
Założenie:
(1,2)=9
stąd
(3,1)=4 lub 5
(3,3)=4 lub 5
(3,7)=2 – nie może być, bo w (8,9) nie można wpisać 2.
Wniosek:
(1,2)=9 nie zachodzi, czyli pozostaje (3,1)=9, a stąd prostą (jednokrokową) metodą otrzymujemy kolejne dwie cyfry (5,2)=9 i (1,5)=9.
Tego typu wnioskowanie może być przeprowadzone dla każdej pustej kratki. Sztuką jest, aby wybrać do analizy odpowiednie pole. Ci, którzy dokonują lepszych wyborów, a przy tym robią to szybciej niż inni zostają mistrzami. A jeśli dodamy do tego odpowiednie przygotowanie mózgu
poprzez włączenie lub wyłączenie (raczej wyłączenie) pewnych jego obszarów, wówczas droga do arcymistrzostwa stoi otworem.
Pozdrawiam i chciałbym przypomnieć, że mamy już czas letni, a nie zimowy.