Pokerzysta – mistrz sportu

21 czerwca 2007
Marek Penszko

Z zaciekawieniem przeczytałem zamieszczony w Dużym Formacie z 18 czerwca artykuł o uzależnieniu od hazardu i leczeniu hazardzistów w Polsce. Temat nawiązuje do planowanej zmiany w ustawie o grach losowych, która ma na celu zwiększenie przychodów budżetu państwa. Jest też wzmianka o rosnącej fascynacji pokerem, napędzanej, zdaniem ekspertów, głównie telewizyjnymi transmisjami z turniejów.

Otóż właśnie, nie wierzyłem własnym oczom, gdy pokerowe relacje zadebiutowały na początku 2004 roku w Eurosporcie. Na przełomie lat 40. i 50. minionego wieku większości osób niełatwo było pogodzić się z uznaniem za sport szachów („trampki, dresy i na szachy”), a potem brydża. „Sport hazardowy” jest jednak znacznie trudniejszy do przełknięcia niż „umysłowy”. Zwolennicy pokera wskazują na jakoby sportowe cechy tej gry. Koronnym argumentem jest to, że wymaga ona jednak pewnych umiejętności, wiedzy, doświadczenia. To prawda, odmiana Texas Hold’em to nie dobierany poker towarzyski, ale w praktyce różnice są tak małe, że gra pozostaje strategiczno-losowa, z dominującym udziałem losu, czyli w rezultacie hazardowa. To coś zupełnie innego, niż relacja między brydżem towarzyskim a sportowym – w tym drugim, jak wiadomo, wpływ przypadku na wynik ograniczony jest do minimum.

Rozumiem, że znaczenie pojęcia „sport”, podobnie jak wielu innych, może się zmieniać. Mimo to miesiąc temu lekko mnie zatkało. Potem pomyślałem, że to żart, bo informacje pochodziły z przełomu marca i kwietnia. W końcu jednak okazało się, że to prawda: rosyjski rząd uznał poker za sport! Konkretna decyzja zapadła na posiedzeniu Federalnej Agencji ds. Kultury Fizycznej i Sportu, bezpośrednio rządowi podległej. Zresztą temat pojawiał się na tapecie od 2002 roku w kontekście planowanego przejęcia przez organa rządowe zajmujące się sportem kontroli nad kasynami i automatami do gier – orędownikiem takiego rozwiązania był przewodniczący wspomnianej Agencji Wiaczesław Fietisow (w latach 80. filar hokejowej reprezentacji ZSRR, potem w NHL).

Krótko mówiąc, tylko patrzeć, jak drużyna rosyjskich pokerowych mistrzów sportu wyruszy na podbój amerykańskich kasyn, a transmisje z meczów USA – Rosja będą gromadzić przez telewizorami miliony widzów.

W komentarzach prasowych można było przeczytać, że formalnie przyznając pokerowi rangę sportu Fietisow zbliżył się do antyputinowskiej opozycji, bowiem tym samym niejako wyciągnął kasyna spod restrykcyjnej ustawy dotyczącej gier hazardowych, podpisanej przez prezydenta trzy miesiące wcześniej.

Znamienna jest poprzedzająca decyzję Fietisowa wypowiedź prezydenta Międzynarodowego Stowarzyszenia Sportów Umysłowych i Światowej Federacji Brydżowej Jose Damianiego: „Wielokrotnie próbowano zalegalizować poker jako sport, ale przy obowiązujących regułach to absurd. W pokerze nie ma równych warunków na starcie, a przypadek odgrywa znaczną rolę. Wyższość gracz mógłby wykazać tylko wówczas, gdyby rozgrywka trwała powiedzmy miesiąc, jeśli nie dłużej”.

Dla odmiany Dmitrij Lesnoj, prezydent utworzonej przed niespełna rokiem Rosyjskiej Federacji Pokera Sportowego stwierdził: „To wyjątkowo miłe, że wbrew ogólnej tendencji do nagonki ze strony władz na gry hazardowe, państwo wykazało się mądrością i uznało, iż poker do takich gier nie należy, natomiast zaliczany jest do sportu”.
Nietrudno się domyślić, jakie komentarze pojawiły się po tej wypowiedzi w prasie sportowej.

Mam nadzieję, że zamieszczając poniższe zadanie nie podsycam zainteresowania pokerem, a co najwyżej łamigłówkami logicznymi.

Poker 28
Z pełnej talii najpierw wybrano 28 kart – od ósemek do asów – a następnie 25 z nich wyłożono równo w pięciu rzędach, jeden pod drugim, po pięć kart w każdym rzędzie, tworząc w ten sposób dwanaście krzyżujących się „rąk pokerowych” – pięć w wierszach, pięć w kolumnach i dwie na przekątnych.

pok.1.jpg

Na rysunku ujawniono sześć kart oraz określono najsilniejszy układ zawarty w każdej ręce. Ponadto wiadomo, że na jednej przekątnej najsilniejszym układem są DWIE PARY, a na drugiej STRIT. Kolejność kart tworzących dany układ może być dowolna.

Objaśnienia układów (od najsłabszego do najmocniejszego):
– PARA (dwie karty jednakowej wartości)
– DWIE PARY
– TRÓJKA (trzy karty jednakowej wartości)
– STRIT (pięć kart o kolejnych wartościach)
– FUL (TRÓJKA plus PARA)
– KARETA (cztery karty jednakowej wartości)

As jest wprawdzie najstarszą kartą, ale wyjątkowo w STRICIE może być najmłodszą, czyli poprzedzającą ósemkę. Inaczej mówiąc, może jakby pełnić rolę siódemki, a zatem STRITEM będzie zarówno układ 10, W, D, K A, jak i A, 8, 9, 10, W.

Proszę oznaczyć na 19 pustych kartach ich rodzaje (wyłącznie wartości, czyli bez uwzględniania kolorów).

PS Nadsyłane rozwiązania „uwolnię” w najbliższą niedzielę .