Trafić w oczko

23 listopada 2024
Marek Penszko

Jako kilkulatek często grywałem w proste gry karciane – wojnę, makao lub oczko, które były wówczas (przełom lat 50. i 60.) bardzo popularne. Karty stanowiły dla dzieci także coś w rodzaju przedsmaku dorosłości.
Dziś rzadko udaje mi się oderwać wnuki od smartfonów i namówić na grę w karty. Chętniej decydują się na szachy, ale to głównie dlatego, że zajęcia szachowe mają w szkole i chcą sprawdzić, czy uda im się ograć dziadka. Jeśli już jednak dochodzi do wojny lub makao (nieodmienne, więc nie do „makaa”), to widać zaangażowanie i emocje nie mniejsze niż przy komputerze.
Nie grywamy natomiast w oczko i w ogóle wydaje mi się, że gra w 21 odchodzi w zapomnienie, jeśli nie uwzględniać jej obecności w niektórych kasynach, gdzie znana jest jako blackjack. Prawdopodobnie jest jedyną, która się ostała z całej gamy gier, polegających na zbieraniu kart do uzyskania określonej liczby punktów. Przed wiekami było ich przynajmniej kilka – o dziwnych nazwach, których nie ma już w słownikach (tryseta, halbik, kinwecz). Jednak „oczkowa” symbolika liczby 21 utrwaliła się, a jej przejawem był choćby teleturniej „Dwadzieścia jeden” emitowany w TVP w latach 1965-66 i 2000-2002 (oparty na amerykańskim formacie „Twenty-One”).
Liczba oczko pojawiała się już dwukrotnie w Łamiblogowych zadaniach. Do trzech razy sztuka.
Łamigłówka nawiązuje do klasycznej „liczbówki”, na której oparty był poprzedni wpis. Klasyka polega na uczynieniu poprawną rozstrzelonej równości:
1 2 3 4 5 6 7 8 9=100
przez umieszczenie między cyframi ośmiu znaków działania (plus, minus, mnożenie, dzielenie) bez korzystania z nawiasów. Klasyczne rozwiązanie jest eleganckie (parada plusów zakończona asteryskiem, czyli gwiazdką):
1+2+3+4+5+6+7+8*9=100 Poza tym można znaleźć jeszcze przynajmniej 14 rozwiązań mniej eleganckich, np.: 1-2*3-4+5*6+7+8*9=100
A zadanie domowe jest analogiczne i oczywiście oczkowe:
1 2 3 4 5 6 7 8 9=21
Wydaje się jednak nieco trudniejsze, bo tu nie tylko nawiasy są zabronione, ale także należy wykorzystać przynajmniej raz każdy z czterech rodzajów znaków działania.